พระนางพญา กรุเขาสมอแครง

พระนางพญา กรุเขาสมอแครง - เนื้อแดงอมส้ม และคราบ รารัก (บนผิวหน้าและหลัง) ซึ่งเกิดจากธรรมชาติ

รังสรรค์มาได้งดงามยิ่ง รวมไปถึงรอยปริแยกบนผิวพระ อันแสดงถึงกาลเวลาที่ผ่านร้อน-หนาวและฝน มายาวนานหลายร้อยปี

จนสามารถบ่งบอกได้ถึงอายุของพระองค์นี้ ซึ่งดูเผินๆสีผิวและวรรณะของพระ คล้ายสีของหินศิลาแลง (สีสนิมเหล็กหรือสีอิฐ)

อย่างมาก จนเกือบคล้ายกับพระกรุวัดนางพญา เลยทีเดียว ซึ่งสิ่งนี้แสดงให้เห็นว่าเป็นพระในยุคเดียวกัน

พระที่ขึ้นจากกรุ บริเวณจุดที่ถูกค้นพบนี้ ล้วนเป็นพระเนื้อดินทั้งสิ้น อันได้แก่ พระตระกูลนางพญา

มีทั้ง ๑. พิมพ์เข่าโค้ง ๒. พิมพ์เข่าตรง ๓. พิมพ์เข่าตรง ( มือตก เข่า) ๔. พิมพ์อกนูนใหญ่ ๕. พิมพ์สังฆาฏิ

๖. พิมพ์อกนูนเล็ก ๗. พิมพ์อกแฟบ ( พิมพ์เทวดา) พระปางเปิดโลก พระซุ้มกอ พระรอด อีกจำนวนเล็กน้อย

ทั้งหมดที่ถูกขุดค้นพบ ณ จุดนี้จะเป็นพระเนื้อดิน สีอิฐส้มไปจนถึงแดงศิลาแลง และมีคราบรารัก

ในลักษณะเดียวกันนี้ทั้งสิ้น

* * * พระนางพญาองค์นี้ เป็น 1 ในหลายๆ องค์ของพระเนื้อดิน ที่ถูกขุดพบที่เขาสมอแครง * * *

* * * เนื่องจากส่วนใหญ่ที่มีบันทึกไว้นั้น จะเป็นพระเนื้อชินเงินและเนื้อตะกั่วสนิมแดงเป็นส่วนมาก * * *

                                          ***********************************

ประวัติ วัดเขาสมอแครง จ.พิษณุโลก เคยเป็นชุมชนเก่าแก่ร่วมสมัยทวารวดี ลพบุรี สุโขทัย และอยุธยา

ตั้งอยู่ในตำบลวังทอง อำเภอวังทอง ห่างจากที่ว่าการอำเภอประมาณ 3 กิโลเมตร  และห่างจากตัวเมือง

พิษณุโลกไปทางทิศตะวันออก  ตามถนนมิตรภาพ สาย 12 เส้นทางพิษณุโลก -วังทอง-หล่มสัก-เพชรบูรณ์

รวม 14 กิโลเมตร บนเขานั้นมีวัดอยู่ถึง 7 วัดด้วยกัน 

      แต่วัดเขาสมอแครงซึ่งอยู่บนยอดเขานั้น ปัจจุบันก็ยังเป็นวัดร้าง จึงทำให้กรุพระบนเขาสมอแครงนี้ถูกลักลอบขุด

เจาะโดยคนร้ายมาเป็นเวลาเนิ่นนานหลายสิบปีแล้ว จนไม่มีอะไรเหลืออีกแล้ว  พระที่ออกมาจากกรุเขาสมอแครงนี้ 

ได้พระเนื้อตะกั่วสนิมแดง  และเนื้อชินเงิน ซึ่งส่วนมากพบเป็นพิมพ์ พระพุทธชินราชหลายๆพิมพ์ พระซุ้มปรกโพธิ์ 

และพระแผงอีกหลายๆพิมพ์ ซึ่งมีขนาดต่างๆกันไป ส่วนพระเนื้อดินที่ขุบพบจากกรุนี้มีไม่มากเท่าใดนัก